รำลึกถึงอดีต

เมื่อเรานึกย้อนหลังถึงอดีต เราเห็นเหตุการณ์สำคัญๆและชัยชนะ ความยินดีและความสุข นอกจากนี้เราก็เห็นการพลาดโอกาสและความสูญเสีย ความปวดร้าวใจและน้ำตา บ่อยครั้งเรารู้สึกค่อนข้างเสียใจ และหวังว่าเราน่าจะทำเช่นนั้นเช่นนี้ หรืออย่างน้อยก็ทำอะไรให้ดีกว่านี้

พระองค์ทราบแน่นอนว่าเราแต่ละคนรู้สึกอย่างไร ดีกว่าใครในโลกนี้ เพราะพระองค์ล่วงรู้ถึงความคิดจิตใจของเรา ความนึกคิดทุกอย่าง และการกระทำทุกอย่าง บันทึกอยู่ในหนังสือของพระองค์ นอกจากนี้ก็มีบันทึกผลลัพธ์จากความนึกคิด คำอธิษฐาน และการกระทำของเราด้วย ได้แก่ความคิดที่เปลี่ยนไป หัวใจที่ได้รับการสัมผัส ชีวิตที่เปลี่ยนแปลง และผลกระทบที่เรามีต่อผู้คนรอบข้าง และต่อชาวโลกด้วย

เวลาที่คุณมอบให้และแบ่งปันความรักของพระองค์กับผู้อื่น เป็นดุจสร้อยมุกในสายตาของพระองค์ หรืออัญมณีที่พระองค์นำมาประดับมงกุฎชีวิตของคุณ ซึ่งจะส่องแสงเจิดจ้าดุจดวงดาวตลอดไป[1] เมื่อเรารำลึกถึงอดีต เราควรระลึกไว้ว่าเราเห็นแค่ส่วนเล็กๆในอดีตของเรา แม้แต่สิ่งนั้นก็ไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ เราเห็นสถานที่ต่างๆตามเส้นทางชีวิตซึ่งก้าวต่อไปไม่ได้ เห็นเส้นทางที่ถูกตัดขาด หรือถูกน้ำพัดพาไป เห็นเนินเขาสูงชันที่แทบจะปีนป่ายไม่ไหว คงอดใจไม่ได้ที่จะนึกสงสัยว่าเราบ่ายหน้าไปถูกทางหรือเปล่า ทว่าพระองค์เล็งเห็นการปั้นเราขึ้นมา โดยที่เราเกิดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นอย่างลึกๆ สติปัญญาที่เราได้รับ และการพัฒนาวุฒิภาวะ จากประสบการณ์ทุกอย่าง

คงจะดูเหมือนเส้นทางชีวิตของเราผิดไป หรือเป็นเส้นทางที่ยาวนาน บางครั้งก็มืด และมีแต่ปลักตม ทว่าพระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า วิถีทางของคนชอบธรรมเหมือนแสงอรุณ ซึ่งสุกใสยิ่งขึ้นเรื่อยๆๆ จนเต็มวัน[2] พระองค์สัญญาว่าจะส่องเส้นทางในอนาคตเบื้องหน้าเรา ขณะที่พระองค์นำพาเราไปสู้วันเวลาที่พระองค์จะสมานไมตรีกับทุกสิ่งทุกอย่าง (โคโลสี 1:20)

ข้าแต่พระองค์ ขณะที่เรารำลึกถึงชีวิตและอดีตของเรา โปรดช่วยอย่าให้เรารำลึกถึงแต่สิ่งที่เราหวังว่าน่าจะทำให้แตกต่างไป ทว่ารำลึกถึงผลดีที่ตามมาด้วย ถึงแม้ว่าบางส่วนจะมาจากช่วงเวลาที่ยากลำบาก โปรดมอบกำลังใจให้เรารู้ว่าถึงแม้เราเห็นผ่านกระจกมัวๆ พระองค์ก็เห็นภาพในวงกว้างอย่างชัดเจนครบถ้วน พระองค์เล็งเห็นทางที่เราเลือกตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพื่ออุทิศและดำเนินชีวิต ในการรับใช้พระองค์

พระองค์รับกำนัลรัก การรับใช้ และการเสียสละของเราไว้ ทั้งๆที่เราอ่อนแอตามประสามนุษย์ เราทำผิดพลาดและขาดตกบกพร่อง แต่พระองค์นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ เพื่อช่วยให้ชีวิตของหลายคนดีขึ้น ถึงแม้ว่าเราไม่เล็งเห็นผลที่ตามมาในทันที เราทราบว่าเราจะได้เห็นในวันหนึ่งข้างหน้า

(Reflecting on the Past.)